Aandoeningen » Chronische pijn in de hals, Stijve nek, Beknelde zenuw in de nek, Nekklachten
Patiënten krijgen vaak te horen dat de pijn in hun nek wordt veroorzaakt door een beknelde zenuw, een tussenwervelschrijf, arthritis of een verschoven wervel. In werkelijkheid kan hun pijn alleen te wijten zijn aan myofasciale triggerpoints (kleine spierknoopjes) in overbelaste of geblesseerde spieren in de bovenrug en schouders. Deze visie wordt uitgedragen door de artsen Janet Travell en David Simons in hun veelgeprezen mediche standaardwerk, Myofascial Pain and Dysfunction: The Trigger Point Manual.
Afgeleide pijn
Triggerpoints leiden pijn af; d.w.z., ze sturen hun pijn naar een andere plek. Deze fysieke afstand tussen oorzaak en gevolg is de reden waarom pijn zo vaak frustreert en zo moeilijk te verdrijven is. Het kan zijn dat je de oorzaak van de pijn in je nek nooit vindt, wanneer je alleen maar in je nek zoekt.
Conventionele pijnbehandelingen zijn vaak onsuccesvol omdat ze zich richten op de pijnlijke plek zelf. De ware oorzaak van de pijn, namelijk de myofasciale triggerpoints die op enige afstand kunnen liggen, zien ze vaak over het hoofd en behandelen ze dus niet.
De kleine spieren in de nek, de mulitifidi en rotatoren spieren -rechts- zijn de enige spieren die alleen in de nek pijn veroorzaken.
Deze kleine spiertjes die de nekwervels met elkaar verbinden, kunnen ze de nekwervels van hun plaats trekken als ze door triggerpoints verkort en overspannen zijn.
Triggerpoints in de trapezius -links- creëren pijn aan de schedelbasis.
Wetenschappelijk foutieve diagnose
Vaak worden Röntgenfoto’s van arthritis of een geplette tussenwervelschijf om een operatie op de nek te rechtvaardigen, ook al zijn dit soort operaties slechts zelden succesvol bij het verhelpen van de pijn. Vreemd genoeg kan de arthritis die op deze foto’s te zien is, vaak geheel pijnloos zijn.
Triggerpoints zijn verreweg de meest waarschijnlijke oorzaak. Travell en Simons menen dat spieren die triggerpoints bevatten, aan de basis kunnen liggen van vele ogenschijnlijke tussenwervelklachten, vanwege de grote krachten die ze op de wervels kunnen uitoefenen. Chronische spanning in de rugspieren kunnen de compressie van zenuwen en schijven feitelijk veroorzaken.
De gevaren van stretching
Zelfs als je zo gelukkig bent en het mes van de chirurg aan je voorbij ziet gaan, kan een conservatieve therapie voor nekklachten net zo ongepast zijn als een operatie.
Velen hebben tot hun spijt ontdekt dat de obsessie van sommige fysiotherapeuten met rek en strekoefeningen hun nekpijn alleen maar heeft verergerd, en vaak alleen maar een verlammende pijn tot gevolg had.
Dat komt doordat stretching triggerpoints kan verergeren, waardoor iedere poging om de spier te verlengen tot mislukken gedoemd is.
De denkfout achter ‘genees’middelen
Nog erger is de farmaceutische behandeleing van het hele lichaam voor iets dat duidelijk een plaatselijk probleem is.
Het behandelen van nekpijn met pijnstillers, ontstekingsremmers en spierverslappers doet denken dat de behandelaar weinig afweet van triggerpoints en afgeleide myofasciale pijn. De medische gemeenschap gebruikt deze remedies, met hun onontkoombare neveneffecten, veel te vaak.
Pijnstillers verergeren een myofasciaal probleem doordat ze je in staat stellen door te gaan met het overbelasten van spieren die al in de problemen zijn. Pijn heeft iets te betekenen. Het is geen goede geneeskunde om zijn stem te verstommen en de boodschap te verdoezelen.
Zelfmassage
Triggerpoints behoren bij ieder onderzoek naar pijn en stijfheid in de nek bovenaan de lijst te staan. Als een behandelaar goed is opgeleid en ervaring heeft, zijn triggerpoints vrij gemakkelijk te vinden en te behandelen. Je kunt ze zelfs heel goed zelf leren behandelen.
